Manganinum nomen commerciale est mixturae metallicae quae typice 86% cupri, 12% manganesii, et 2% niccoli continet. Primum ab Eduardo Weston anno 1892 elaboratum est, opus suum Constantan (1887) emendans.

Mixtura resistentiae cum resistivitate moderata et coefficiente temperaturae humili. Curva resistentiae/temperaturae non tam plana est quam constantanae, nec proprietates resistentiae corrosionis tam bonae sunt.

Lamina et filum Manganin in fabricatione resistorum, praesertim amperometrorum derivationum, adhibentur propter coefficientem temperaturae fere nullum valoris resistentiae[1] et stabilitatem diuturnam. Plures resistores Manganin ut norma legalis pro ohmio in Civitatibus Foederatis Americae ab anno 1901 ad annum 1990 fuerunt.[2]Filum manganinietiam ut conductor electricus in systematibus cryogenicis adhibetur, translationem caloris inter puncta quae nexus electricos requirunt minuens.

Manganinum etiam in manometris ad studia undarum impulsivarum altae pressionis (quales e detonatione explosivorum generatarum) adhibetur, quia sensibilitatem deformationis humilem sed sensibilitatem pressionis hydrostaticae magnam habet.